‘Ik ga het anders doen dan mijn ouders.’

Misschien is dat een drijfveer achter hoe jij moeder wilt zijn. Maar waar komt die gedachte vandaan?
Heb jij duidelijk wat je van je ouders gemist hebt en wat voor pijn dat bij je veroorzaakt heeft?
Weet jij dan ook wat voor invloed dat heeft op jou als mens? Of op hoe jij reageert op je kind?
Mogelijk spreken we over ‘intergenerationeel trauma’.

Wat dat precies is, lees je hieronder.

Trauma

Een traumatische ervaring kan iets groots zijn zoals een nabij overlijden, een scheiding of een ongeluk maar dat hoeft helemaal niet.
Ruzies tussen je ouders of gepest worden dragen bijvoorbeeld ook al bij. Vaak zit het ook juist in het gebrek aan hulp, begeleiding of begrip voor wat zo’n gebeurtenis met je gedaan heeft.

Maar wonden ontstaan ook al wanneer er als kind niet aan je behoeften is voldaan. Zoals geborgenheid, aandacht, veiligheid of verbinding. Vooral die laatste, gebrek aan verbondenheid, heeft een slechte invloed op je ontwikkeling. 

Trauma in ouderschap

Als jouw ouders opgegroeid zijn in een thuis dat niet veilig voelde of waar ze niet genoeg (emotionele) begeleiding kregen, kan het zijn dat ze daardoor traumatische ervaringen niet goed hebben kunnen verwerken. Misschien is dit wel van invloed geweest op hoe zij waren als ouders voor jou.

Het vervelende is namelijk dat er gezien wordt dat getraumatiseerde ouders zelf ook minder goed zijn in het aangaan van emotionele verbinding met hun kind. Hierdoor kunnen ze minder goed voorzien in die geborgenheid, aandacht en veiligheid die hun kind nodig heeft, waardoor hun kind op die manier ook weer getraumatiseerd kan raken. 

Zo wordt trauma doorgegeven. Misschien dus wel van jouw ouders aan jou. 

Gevolgen van trauma

Trauma kan maken dat je jezelf als kind bepaalde patronen of conditioneringen aanleert. Niet per se door wat er gebeurd is, de gebeurtenis zelf, maar de interne boodschap die je daaraan verbonden hebt of wat er in jou gebeurt als die pijn opnieuw aangeraakt wordt. 
Het kan maken dat je de wereld als onveilig gaat zien, kan voelen dat je altijd alles alleen moet doen of dat je bang bent een ander teleur te stellen. Deze gevoelens hebben invloed op hoe jij je gedraagt. 

Een gebeurtenis in het nu kan ook een oud pijnlijk gevoel bij je oproepen en maken dat je er heftiger op reageert dan op dat moment nodig is.
Zo zou het bijvoorbeeld kunnen zijn dat je enorm boos wordt op je kind als zij je negeert. Stiekem niet vanwege haar in dat moment maar omdat dit een zere plek voor je is, mogelijk wanneer je ouders vroeger nooit echt naar je luisterden of jij je niet gehoord voelde. 

Het kan ook zijn dat je door verschillende momenten in je jeugd de boodschap hebt opgeslagen dat je “niet goed genoeg” bent waardoor je compleet uit je slof schiet wanneer jouw kind ‘ik vind jou stom!’ roept vanuit haar boosheid.

Heel begrijpelijk en in zekere zin kun je er ook niks aan doen dat die mechanismes of boodschappen bij je zijn ontstaan.

Maar wanneer jij regelmatig reageert vanuit je oude pijn, is de kans groot dat je met jouw trauma, je kind onbewust pijn doet. Op zo’n moment ben je namelijk niet in staat er voor het gevoel en de emotie van je kind te zijn. Om daar, echt in dat moment, op te reageren. 


Tadaa, de vloek van intergenerationeel trauma in beeld.

Intergenerationeel trauma stoppen

Eigenlijk is de enige manier om intergenerationeel trauma te stoppen, je echt bewust worden van hetgeen dat jij gemist hebt van jouw ouders om vervolgens te onderzoeken wat dat nou echt met jou gedaan heeft. Om te gaan voelen op welke manier jij je aangepast hebt en te ontdekken waar jouw pijnlijke plekken zitten. Jouw reacties komen namelijk ergens vandaan. 

Jij kunt ervoor zorgen dat de keten van intergenerationeel trauma bij jou stopt.

Dat je het niet doorgeeft aan je kind.
Dat wordt ook wel “cycle breaking” genoemd.


Hierover meer in het volgende blog!